|
Παρουσίαση του βιβλίου «Κόκκινο στην Πράσινη Γραμμή»
Στις 19-11-2009 στην αίθουσα της Στοάς του Βιβλίου (Πεσμαζόγλου 5 και
Σταδίου) λίγο μετά τις 8 επρόκειτο να γίνει η παρουσίαση του
μυθιστορήματος του Βασίλη Γκουρογιάννη «Κόκκινο στην Πράσινη Γραμμή»,
όπου ήμουν προσκεκλημένος ως ομιλητής και εγώ, ως Πρόεδρος του
Πανελλήνιου Συνδέσμου Πολεμιστών ΕΛΔΥΚ 74, αφού προηγούμενα είχα
αποδεχτεί την πρόσκληση για να σχολιάσω τα θετικά και αρνητικά του
βιβλίου και μάλιστα τα όποια αρνητικά με την δέσμευση του συγγραφέα
και παρουσία τρίτου να προβεί σε διορθώσεις.!
Θεωρώντας ότι το δικαίωμα που μας δίνει η δημοκρατία να πούμε την
γνώμη μας για το μυθιστόρημα αλλά και τις ενστάσεις και διαφωνίες μας
πάνω σε αυτό, ήταν η καταλληλότερη στιγμή να ακουστεί παρουσία τόσων
εκλεκτών προσκεκλημένων μέσα από την Πολιτική, το Πνεύμα, τον
Πολιτισμό και την Τέχνη και όχι σκορπώντας από εδώ και κει σχόλια και
συμπεριφορές που θεωρούμε απαράδεκτες που κάθε άλλο παρά μας τιμούν.
Δυστυχώς όμως, έπειτα από μια επεισοδιακή εισβολή ομάδας Βετεράνων της
Κύπρου, Κυπρίων νεαρών εθνικιστών και ομάδας ακροδεξιών κουκουλοφόρων
οι οποίοι φώναζαν εθνικιστικά συνθήματα, σύμφωνα και με δημοσιεύματα
έγκριτου Τύπου, η παρουσίαση ματαιώθηκε δημιουργώντας κυριολεκτικά
μια τριτοκοσμική εικόνα στην αίθουσα που το μόνο αποτέλεσμα ήταν να
μας προκαλέσει μεγάλη ντροπή.
Επειδή θεωρώ χρέος μου στους συμπολεμιστές μου να γνωρίζουν αυτά που
είχα σκοπό να αναφερθούν σχετικά με το επίμαχο βιβλίο και για τα οποία
είχα την εξουσιοδότηση από το Δ.Σ. του Συνδέσμου μας, θέτω στην δική
σας κρίση ότι δεν μας άφησαν να πούμε φιμώνοντας μας με τον πιο ακραίο
και φασιστικό τρόπο.
Μήπως αυτό επεδίωκαν ου υπερπατριώτες αυτοί βετεράνοι νοσταλγοί άλλων
καταστάσεων?
Κρίσεις για το μυθιστόρημα:
Καλησπέρα σας Κυρίες και Κύριοι
Ονομάζομαι Δημήτρης Σπανογιάννης είμαι Βετεράνος Πολεμιστής της
Κύπρου και Πρόεδρος του Πανελληνίου Συνδέσμου Πολεμιστών Ελληνικής
Δύναμης Κύπρου «ΕΛΔΥΚ 74».
Θα ήθελα να μου επιτραπεί να πω αρχικά λίγα λόγια σαν μια εισαγωγή
σχετικά με την παρουσία μου στην Κύπρο εκείνη την εποχή.
Παρουσιάστηκα στην Κόρινθο τον Ιούλιο του 1972. Δεν επελέγην για Υ.Ε.Α
λόγω κοινωνικών φρονημάτων . Eν συνεχεία πήρα την ειδικότητα του
υπαξιωματικού σιτιστή ΕΛ.ΔΥ.Κ. Τον Ιούλιο του 1973 πήγα στην Κύπρο με
την 103 σειρά για να υπηρετήσω το υπόλοιπο της θητείας μου στην
Ελληνική Δύναμη Κύπρου. Κατετάγην στο 2ο Τ.Π. της ΕΛΔΥΚ και
συγκεκριμένα στο Λόχο Διοικήσεως του 2ου Τάγματος με την ειδικότητα
του Επιλοχία του Λόχου όπου και παρέμεινα μέχρι τον Ιούνιο του 1974.
...................................................................................................
...................................................................................................
...................................................................................................
Ο Λόχος μου, ο ηρωικός 4ος Λόχος με 23 νεκρούς συμμετείχε σε όλες τις
μάχες του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ κατά τον ΑΤΤΙΛΑ 1 και 2 και δεν
έλειψε ούτε λεπτό από την πρώτη γραμμή μέχρι που έφυγα μέσα από τα
χαρακώματα τον Νοέμβριο για την Ελλάδα.
Τώρα έρχομαι να μιλήσω για το βιβλίο «Κόκκινο στην Πράσινη Γραμμή» του
κου Βασίλη Γκουρογιάννη και για το οποίο σήμερα γίνεται εδώ η
επίσημη παρουσίασή του υπό την αιγίδα της Πρεσβείας της Κύπρου.
Παρόλο που ο κος Γκουρογιάννης έχει αρκετά μεγάλη συγγραφική
δραστηριότητα δεν είχε τύχει να διαβάσω κάποιο από τα βιβλία του.
Το συγκεκριμένο «Κόκκινο στην Πράσινη Γραμμή» το διάβασα ύστερα από
τον θόρυβο που έγινε και μετά από τα δημοσιεύματα κάποιου κου.
Αργυρόπουλου ο οποίος μάλιστα αυτοανακυρήσεται ως ο μόνος εκπρόσωπος
των Πολεμιστών της Κύπρου σε εβδομαδιαία εφημερίδα ακραίου χώρου.
Καταρχήν δεν συμφωνώ καθόλου ούτε εγώ καθώς και η πλειοψηφία των μελών
του Συνδέσμου μας ( έχοντας ή μη διαβάσει το συγκεκριμένο βιβλίο) με
το ύφος , το ήθος , την φρασεολογία και την χυδαιολογία αυτών των
δημοσιευμάτων. Δεν μας εκφράζουν!!
Ευκαιρίας δοθείσης από αυτό το βήμα θα ήθελα να προειδοποιήσω αυτόν
τον κύριο σε εισαγωγικά να σταματήσει να χρησιμοποιεί γενικούς όρους
όπως ΟΙ ΕΛΔΥΚΑΡΙΟΙ- ΟΙ ΒΕΤΕΡΑΝΟΙ-ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ της Κύπρου δίνουν
απάντηση στον Γκουρογιάννη κλπ, διότι εκπροσωπεί τον εαυτόν του και
μόνο ή το σύλλογό του (εάν υπάρχει Σύλλογος) και ότι αν συνεχίσει την
ίδια τακτική του θα υποστεί τις συνέπειες του Νόμου.
Διαβάζοντας λοιπόν το βιβλίο έχω να πω τα ακόλουθα.
Είναι πράγματι ένα υπαρξιακό μυθιστόρημα για τον Πόλεμο της Κύπρου που
κινείται μεταξύ μύθου και πραγματικότητας χρησιμοποιώντας μάλιστα
πολλές φορές και πραγματικά ονόματα. Καταγράφει αλήθειες οι οποίες
ακούγονται για πρώτη φορά μετά από 35 χρόνια και θα έλεγα ότι αγγίζει
την πραγματικότητα. Επειδή όμως εγώ δεν είμαι Λογοτέχνης, κριτικός,
άνθρωπος της Τέχνης και των Γραμμάτων δηλαδή ειδικός για να κρίνω ένα
μυθιστόρημα, παρά μόνο όσο μου δίνεται η δυνατότητα σαν απλός
αναγνώστης, βρίσκομαι σήμερα εδώ αποκλειστικά και μόνο για να εκφράσω
τις προσωπικές μου ενστάσεις καθώς και των μελών του Συνδέσμου μας τα
οποία έχουν διαβάσει το βιβλίο, για γεγονότα που αναφέρονται στο
βιβλίο και τα οποία δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα, παραποιούν
την αλήθεια , αμαυρώνουν τον τίμιο και δίκαιο αγώνα μας που δώσαμε
όλοι εμείς για την πατρίδα , μας στιγματίζουν και αποδίδουν μια
πλασματική εικόνα για τους πολεμιστές της Κύπρου.
Οι ενστάσεις μας λοιπόν είναι οι ακόλουθες:
1η ένσταση στο Κεφάλαιο 7 σελίδα 137 . Στην μαρτυρία του ο
Καζακλίδης από το Κιλκίς , 103άρης αναφέρει «νόμιζα ότι στην Κύπρο με
έφεραν να πολεμήσω αν χρειαστεί τους Μακαριακούς. Αυτά ακούγαμε κάθε
μέρα από τους αξιωματικούς μας». Η αλήθεια είναι ότι στην Κύπρο
πήγαμε για να υπηρετήσουμε τον δεύτερο χρόνο της θητείας μας και
τίποτα περισσότερο!! Είναι γεγονός ότι κάποιοι αξιωματικοί όχι όλοι,
που συνέπλεαν με το καθεστώς της χούντας, μας έκαναν προπαγάνδα και
πλύση εγκεφάλου εναντίον του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, με εκφράσεις όπως
«ο Μούσκος», «ο Τραγόπαπας», «ο Προδότης» κλπ. Όπως αντιλαμβάνεστε το
μορφωτικό επίπεδο των φαντάρων διέφερε ,οπότε η πλύση του εγκεφάλου
περνούσε πολύ πιο εύκολα.
Θυμάμαι ότι υπήρχε μεγάλη έξαρση το τελευταίο Πάσχα πριν το
πραξικόπημα όπου αναμένετο ο Μακάριος εθιμοτυπικά να επισκεφθεί την
ΕΛΔΥΚ.
Μιας και ανέφερα το πραξικόπημα εδώ θέλω να ξεκαθαρίσω κάποια
πράγματα. Μας έχουν χρεώσει εμάς των Εφέδρων Ελδυκάριων το
Πραξικόπημα και την ρετσινιά των Χουντικών. Η Ιστορία έχει καταγράψει
ποιοι ανώτατοι αξιωματικοί οργάνωσαν και εκτέλεσαν το Πραξικόπημα μαζί
με τους Έλληνες αξιωματικούς της Εθνικής Φρουράς και τους Κύπριους
καταδρομείς. Ναι κατά την ημέρα του πραξικοπήματος πήραν εντολή και
βγήκαν τρεις διμοιρίες της ΕΛΔΥΚ στην Λευκωσία για την τήρηση της
τάξης και την επιβολή της νέας τάξης πραγμάτων, κατευθυνόμενες από μία
διμοιρία στην αρχιεπισκοπή, στο Προεδρικό Μέγαρο και στο αεροδρόμιο
της Λευκωσίας αντίστοιχα. Σας ερωτώ λοιπόν!! Εμείς η Έφεδροι
ΕΛΔΥΚΑΡΙΟΙ τι ποσοστό άρνησης είχαμε σε αυτήν την διατεταγμένη
εντολή και μάλιστα σε εμπόλεμη κατάσταση ;; Ας σταματήσει λοιπόν αυτή
η καραμέλα του προδότη Χουντικού!! Εντολές εκτελούσαμε!!
Όταν μετά χτύπησαν οι Τούρκοι και πάλι εμείς οι Έφεδροι Ελδυκάριοι
πήραμε εντολή να πολεμήσουμε για την πατρίδα μας τον Τούρκο εισβολέα
και το κάναμε έχοντας 105 νεκρούς και αγνοούμενους , πολλαπλούς
τραυματίες και αρκετούς ζωντανούς νεκρούς για τους οποίους δεν
ενδιαφέρθηκε κανείς 35 χρόνια τώρα. Η πατρίδα παντελώς απούσα όλα
αυτά τα χρόνια! Σας ερωτώ λοιπόν και πάλι να μου απαντήσετε κυρίες και
κύριοι, τι είμαστε τελικά «προδότες» ή «ηρωες»!! Επιτέλους φτάνει πια!.
2η ένσταση Κεφ.7 σελίδα 128 Η μαρτυρία του Νίκου Λέτση ότι στο
δεύτερο γύρο όταν δόθηκε η εντολή για οπισθοχώρηση «οι αξιωματικοί
είχαν φύγει πίσω και οι φαντάροι πολεμούσαν στα ορύγματα κυκλωμένοι
από τανκς». Δεν είναι αλήθεια. Όπως σας είπα και στην αρχή ήμουν
Λοχίας Ομαδάρχης του 4ου Λόχου ενός εκ των τριών Λόχων που πολέμησαν
στο δεύτερο γύρω στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ. Όλοι οι αξιωματικοί ήταν
εκεί και ο Σταυρουλόπουλος (στρατοπεδάρχης) και ο Λούης Ιωαννίδης ( ο
Λοχαγός μου ) και ο Δελλής (Λόχος Διοικήσεως) και ο Κωνσταντούλας (2ου
Λόχου). Ο Σταυριανάκος αποκεφαλίσθηκε όρθιος σημαδεύοντας με το
ατομικό του όπλο τον πύργο του τουρκικού άρματος. Ο Ανθιπασπιστής
Κέντρας του 4ου Λόχου όταν εκτίμησε τα δύσκολα έδωσε εντολή στους
φαντάρους της Διμοιρίας του να οπισθοχωρήσουν λένε οι μαρτυρίες-
και έμεινε στην πρώτη γραμμή μαζί με τους πολυβολητές να μάχεται για
να τους καλύψει. Είναι στη λίστα των αγνοουμένων.
Αξιωματικοί όλοι τους με το Α κεφαλαίο και τους οποίους τιμούμε διότι
ήταν δίπλα μας και δεν μας εγκατέλειψαν.
3η ένσταση Κεφ. 9 σελίδα 186 στη μαρτυρία του Πλέσια του Μηχανικού ο
Λ/γος Πασιαρδής και οι φαντάροι του δεν έχει καμιά σχέση με την
υποστήριξη οπισθοχώρησής της ΕΛΔΥΚ στο 2ο γύρο. Την οπισθοχώρηση της
ΕΛΔΥΚ δεν την υποστήριξε κανένας. Μόνο η Παναγία βοήθησε και γλυτώσαμε
όσοι γλυτώσαμε. Είχαν βάλει ένα Λόχο του Επικουρικού Σώματος στον
δρόμο του αεροδρομίου νότια του GRAMMAR SCHOOL ο οποίος έφυγε. Όταν
γλύτωσα από την Κόλαση και βρέθηκα στο χώρο, συνάντησα ένα στρατιώτη
του επικουρικού. Όταν τον ρώτησα :ρε κουμπάρε τι κάνεις μόνος σου εδώ?
Μου είπε ότι είχαν βάλει τον Λόχο του για να υποστηρίξει την
οπισθοχώρηση της ΕΛΔΥΚ, αυτός πήγε σπίτι του να δει τους δικούς του
και όταν γύρισε ο Λόχος του είχε φύγει και τους έψαχνε.
4η ένσταση Κεφ. 7 σελίδα 125 στη μαρτυρία Νικ. Λέτση . Η 2η βόμβα των
750 λιβρών, δεν έπεσε στα εστιατόρια αλλά στο ΛΒΟ (Λόχο Βαρέων Οπλων)
σύμφωνα και με το απόρρητο ημερολόγιο της ΕΛΔΥΚ.
5η ένσταση Κεφ. 7 σελίδα 137 η μαρτυρία του Καζακλίδη του 103άρη, στην
ερώτηση του προς το ακροατήριο εάν πρέπει ή όχι να ξέρει ο ιστορικός
ότι η ΕΛΔΥΚ ήταν ντουμάνι στην πρέζα και στα χάπια? Και αν κάνουμε
καλό ή κακό στην πατρίδα και στους εαυτούς μας να το κρύβουμε!! Έχω να
αναφέρω τα εξής: Είναι αλήθεια ότι όταν πήγαινε στην ΕΛΔΥΚ νέα σειρά
στις πρώτες εξόδους έπαιρναν τους νέους οι παλιοί φαντάροι κατ΄εντολήν
των μονάδων τους για να τους δείξουν την πόλη, την πράσινη γραμμή,
τα μαγαζιά που θα ψώνιζαν, τα μπαράκια που θα σύχναζαν, τις καφετέριες
που θα έπιναν καφέ και όλα αυτά βέβαια δεν θα ήταν μαγαζιά που ήταν
στέκια Μακαριακών. Και όλα αυτά για να αποφεύγονται επεισόδια και
εντάσεις λόγω της έκρυθμης πολιτικής κατάστασης που επικρατούσε. Κάθε
βράδυ ακούγαμε από το στρατόπεδο εκρήξεις βομβών στην πόλη της
Λευκωσίας που έβαζαν οι Γριβικοί στα αστυνομικά τμήματα. Μάλιστα είχε
μειωθεί και το ωράριο εξόδου.
Ήμουν και εγώ 103 σειρά, μας υποδέχτηκε η 101 σειρά και η σειρά μας
υποδέχτηκε την 105 σειρά. Δηλαδή ένα χρόνο διαμονής στην Κύπρο πριν
από τα γεγονότα. Ποτέ δεν μου είπε κανένας για μαστούρα και ΜΑΤΡΑΞ και
αυτό κατά γενική ομολογία της πλειοψηφίας των ΕΛΔΥΚΑΡΙΩΝ. Τώρα εάν
συνέβη κάτι σχετικό ήταν μεμονωμένο και εξαίρεση. Όχι ο κανόνας. Ποιος
μπορεί άλλωστε να αποκλείσει ότι μεμονωμένα τέτοια περιστατικά δεν
συνέβαιναν και σε μονάδες του στρατού στην Ελλάδα τότε?? Πιθανώς ο
Καζακλίδης να έπεσε στην εξαίρεση!! Δεν έχουμε να κρύψουμε απολύτως
τίποτα και μας ενδιαφέρει η αλήθεια και μόνον. Όχι είναι κατάφορο
ψέμα και ιεροσυλία στην μνήμη των νεκρών ότι ΕΛΔΥΚ και Ελληνικός
στρατός στην Κύπρο πολεμούσε μαστουρωμένος και υπό την επήρεια χαπιών.
Η ΕΛΔΥΚ ήταν επίλεκτη μονάδα με πάρα πολύ καλή εκπαίδευση και η πολύ
καλή εκπαίδευση ήταν ο λόγος που αντέξαμε με τα πενιχρά μέσα που
διαθέταμε απέναντι στις ορδές του ΑΤΤΙΛΑ κατά τη δεύτερη φάση στην
μάχη του Στρατοπέδου. Ήταν το μόνο μέτωπο που άντεξε όταν τα πάντα
είχαν καταρρεύσει. Ναι γνωρίζουμε για τα ΜΑΤΡΑΞ. Εμφανίστηκε το
φαινόμενο μετά τον πόλεμο, κάποιοι δεν άντεξαν το σοκ, την αγριάδα και
την κτηνωδία του άνισου πολέμου που βιώσαμε και έπαιρναν κατασταλτικά
χάπια ΜΑΤΡΑΞ για να ηρεμήσουν. Γνωρίζουμε επώνυμες αλλά και πάλι
μεμονωμένες περιπτώσεις οι οποίοι προσπάθησαν να παρασύρουν και
άλλους. Πράγμα που αγωνιστήκαμε κάποιοι από εμάς τους ίδιους να το
αποτρέψουμε. Το φαινόμενο των χαπιών εμφανίστηκε περισσότερο σε μονάδα
που έδρευε κοντά στη Λευκωσία, και, έχει αυτό την εξήγησή του. Δεν
ήταν προκεχωρημένη μονάδα μετώπου και έδρευε κοντά στην Λευκωσία όπως
ανέφερα χωρίς το άγχος και την ένταση του μετώπου και με καθημερινή
έξοδο στην πόλη, οπότε ήταν και πιο εύκολη η προμήθεια αυτών των
χαπιών για όσους ενδιαφέρονταν. Αντίθετα οι Λόχοι της πρώτης γραμμής
έσκαβαν ορύγματα την ημέρα γιατί έπρεπε να οργανωθεί αμυντικά η νέα
γραμμή του μετώπου και το βράδυ έβγαιναν οι ομάδες τους ακροαστικά
φυλάκια στις γραμμές των Τούρκων.
Δεν μας ενοχλεί που το βιβλίο γράφει για τα ΜΑΤΡΑΞ. Αλλά θέλουμε την
αλήθεια. Όπως δεν μας ενοχλεί που γράφει στη σελίδα 124 για τις
γυναίκες που μας έφεραν στους περισσότερους λόχους και όχι μόνο στο
Λόχο Διοικήσεως . Γιατί είναι αλήθεια και καλά έκαναν οι αξιωματικοί
μας διότι έπρεπε να αποβάλουμε την κτηνωδία του πολέμου και να
προσπαθήσουμε και πάλι να ζήσουμε σε φυσιολογικούς ρυθμούς.
Διακρίνω μετά λύπης μου όμως μια αγωνία του συγγραφέα σε κάθε μαρτυρία
κατά την διάρκεια του Συνεδρίου να δώσει έμφαση, να προβάλει θα έλεγα
καλύτερα οποιοδήποτε ίχνος υπόνοιας για μαστούρα ή πρέζα.
Παράδειγμα 1ο στο Κεφ.7 σελίδα 124, στην μαρτυρία του Νίκου Λέτση για
τις γυναίκες αναφέρει : είχαμε κάτι παιδιά που μαστούρωναν και τους
δέναμε από τα κρεβάτια!!
2ο κεφ.13 σελίδα 239, στην μαρτυρία του Κοζανίτη δικηγόρου Παπα
Σταύρου , αναφέρει ότι : τα τσιγάρα που ανταλλάσαμε με τους στρατιώτες
της Τουρδίκ ήταν τόσο βαριά που τα κάπνιζαν οι χασικλήδες μας όταν
ξέμεναν από πρέζα!!
3ο κεφ. 14 σελίδα 259, στην μαρτυρία του Προέδρου στο Μάριο Λιάκο στο
Ξενοδοχεία Τιτάνια κάποια χρόνια πρίν, μεταξύ των άλλων περιγραφών
για πρέζα, φτηνό χόρτο, κοντά στην πηγή κλπ αναφέρει: «ειλικρινά δεν
μπόρεσα να καταλάβω γιατί τόση πρέζα ο Ελληνικός στρατός στην Κύπρο,
ούτε αμερικανική μονάδα στο Βιετνάμ να ήταν.!
ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΙΣΜΟΣ Κυρίες και Κύριοι!! Και συνεχίζει : μάλιστα
μερικούς κατά την εισβολή τους δέναμε στα κρεβάτια, είχαν ξεφύγει
εντελώς. Ενώ στις μονάδες στην Ελλάδα ήταν αδιανόητο το ναρκωτικό. Μην
βλέπεις τώρα που την πρέζα την αγοράζουν οι φαντάροι στο Κ.Ψ.Μ.
Δηλαδή εμείς τελικά διαπιστώνω τώρα ότι δεν υπηρετούσαμε στην ΕΛΔΥΚ
την εγγυήτρια δύναμη στην Κύπρο βάσει των Διεθνών Συνθηκών , αλλά στην
μονάδα της πρέζας και της μαστούρας!!
Σας διαβεβαιώνω ότι πάντοτε υπήρχαν ναρκωτικά στο στρατό πιθανώς
σήμερα σε μεγαλύτερη έξαρση, αλλά σίγουρα δεν τα αγοράζεις από το Κ.Ψ.Μ.
6η ένσταση. Κεφ. 15 σελίδα 277-278 Ο Πρόεδρος στην παλιά του
συνέντευξη στον καθηγητή Λιάκο στο Τιτάνια, αναφέρει «χαίρομαι διότι
στην συνάντηση της Κυρήνειας με τους απέναντι (εννοώντας τους
Τούρκους) θα συναντηθώ με τους άλλους εγκληματίες πολέμου. Εγώ
μεθαύριο θα πάρω το βάρος για τα εγκλήματα πολέμου που έγιναν στο
Κοτζάκαγια».Ας απολογηθούν άλλοι Έλληνες για αυτά που διαπράχθηκαν
στην Πόχνη, Αλλόη κλπ. προφανώς σε άλλη χρονική περιόδο. Απαράδεκτος
συμψηφισμός!!! Δεν νοιώθουμε εγκληματίες πολέμου, διότι δεν κάναμε
εγκλήματα Πολέμου. Δώσαμε τιτάνιες μάχες για τα ιδανικά της πατρίδας
μας. Πως είναι δυνατόν αμυνόμενος να κάνει εγκλήματα πολέμου??
Εγκλήματα πολέμου έκαναν οι Τούρκοι οι οποίοι ήταν εισβολείς και
κατακτητές, ήθελαν να επιβληθούν και να εκφοβίσουν τον πληθυσμό. Σας
διαβεβαιώ ότι η ΕΛΔΥΚ δεν έκανε εγκλήματα πολέμου ούτε οργανωμένες
μονάδες της Εθνικής φρουράς διότι είμαστε αμυνόμενοι. Πιθανώς να
συνέβησαν κατά την πρώτη φάση μεμονωμένα γεγονότα σε μικτά χωριά
Ελλήνων και Τούρκων από άτακτους . Κάτι το οποίο όμως δεν μας αφορά.
Ότι και να συνέβη, εάν συνέβη δεν συγκρίνεται με τις θηριωδίες των
Τούρκων. Υπάρχουν μαρτυρίες άλλωστε και αναφέρεται και στο βιβλίο, ότι
οι Τούρκοι μέχρι και Τουρκοκύπριες βίαζαν! 'λλωστε ο πρόεδρος στην
ερώτηση του καθηγητή:τι εγκλήματα πολέμου έγιναν στο Κοτζάκαγια, δεν
απαντά με την δικαιολογία ότι έφυγε πρώτος και δεν γνωρίζει.
Όχι Κύριοι , δεν νοιώθουμε εγκληματίες πολέμου στο παραμικρό. Κάναμε
το καθήκον μας απέναντι στην πατρίδα μας στο ακέραιο και γι αυτό
εμείς νοιώθουμε υπερήφανοι. Είναι σκληρές εκφράσεις και μεγάλη
προσβολή οι Ελδυκάριοι και η Εθνική Φρουρά να αποκαλούνται
πρεζάκηδες, μαστούρηδες και εγκληματίες πολέμου, και , αυτό είναι που
δημιούργησε τις όποιες δικαιολογημένες αντιδράσεις. Ξέρετε γιατί;;;
Διότι δεν είναι αλήθεια!!!
Πιθανώς να ισχυριστείτε ότι οι καταγραφές σας είναι από επώνυμες
μαρτυρίες πολεμιστών. Εδώ θα αντιπαραβάλλω το επιχείρημα, ότι κάποιοι
φαντάροι λόγω ειδικότητας ή τύχης, δεν ενεπλάκησαν σε μάχες πρώτης
γραμμής και επειδή δεν έχουν την δύναμη να πουν ότι δεν ήταν στην
πρώτη γραμμή, όταν ερωτώνται αφηγούνται μαρτυρίες άλλων, που τις έχουν
οικειοποιηθεί και τις παρουσιάζουν σαν δικές τους. Εδώ είναι και το
λάθος σας κατά τη γνώμη μου. Στο βιβλίο σας αναφέρετε τις 3 πορείες
διαμαρτυρίας την άνοιξη του 2008 στο Σύνταγμα του Συνδέσμου μας, μαζί
με τον Σύνδεσμο των Κομμάντος 74. Όταν σας ρώτησα που γνωρίζατε για
τις διαμαρτυρίες αυτές, μου απαντήσατε ότι βρεθήκατε τυχαία ανάμεσά
μας και μάλιστα πήρατε το φυλλάδιο που διανείμαμε με τα αιτήματά μας
και πάνω στο οποίο υπήρχαν τα ονόματα και τα κινητά τηλέφωνα των
Προέδρων. Το βιβλίο σας εκδόθηκε στις αρχές του 2009 . Όλο αυτό το
διάστημα οφείλατε να προσεγγίσετε τους επίσημους Συνδέσμους και να
ζητήσετε την άποψή τους για τα καυτά αυτά θέματα.
Ολιγωρήσατε!! Διότι δεν φανταστήκατε ίσως τις έντονες και
δικαιολογημένες αντιδράσεις για ένα θέμα με ανοιχτές πληγές ακόμα που
πονά και πληγώνει..
Κλείνοντας θέλω να σας πω τούτο. Για να αγκαλιάσουμε αυτό το βιβλίο
και να το στηρίξουμε σας προτείνω. Την άμεση απόσυρση και διόρθωσή
του προς αποκατάσταση της αλήθειας. Διότι αυτό και μόνο μας
ενδιαφέρει! Διαφορετικά θα είμαστε απέναντι!!!
Σας ευχαριστώ.
|